Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno nie czytałam tak dobrej książki.
W takiej nietypowej formie.
Początkowo byłam sceptyczna, ale ciekawość zwyciężyła uprzedzenia. Nie mogłam się oderwać.
Przez kilkanaście lat latałam do Irlandii, miałam ogólne informacje o historii Irlandii, Wielkiej Brytanii, o IRA.
Ta powieść otworzyła mi szerzej oczy, skłoniła do pogłębienia wiedzy.
To refleksyjna, mądra książka.
O wyzysku, krzywdzie, niesprawności.
O nierozliczonej przeszłości ,która wciąż kładzie się cieniem na teraźniejszości.

Dawno nie czytałam tak dobrej książki.
W takiej nietypowej formie.
Początkowo byłam sceptyczna, ale ciekawość zwyciężyła uprzedzenia. Nie mogłam się oderwać.
Przez kilkanaście lat latałam do Irlandii, miałam ogólne informacje o historii Irlandii, Wielkiej Brytanii, o IRA.
Ta powieść otwor...

Rozwiń Zwiń

Kiedy na rynku wydawniczym pojawiła się książka "Pańszczyzna" od razu w mojej pamięci odżyło wspomnienie z dzieciństwa .
Wstrząsające wrażenia po lekturze szkolnej "Janko Muzykant".
Biedny, wiejski chłopiec okrutnie pobity (zmarł na skutek pobicia po kilku dniach) za podkradanie się do dworu i patrzenie na nieosiągalne marzenie: skrzypce.
Krótka nowela, kilka stron. A w tej noweli zawiera się cała historia pańszczyzny.
Jestem bardzo wdzięczna Autorowi- Kamilowi Janickiemu - za Jego książkę.
Sama pochodzę ze wsi, na wsi pracowałam z Dziadkami i rodzicami. Nigdy nie wstydziłam się swojego wiejskiego pochodzenia.
W myśl naukowcom: wszyscy pochodzimy z ziemi, z pola .
Kamil Janicki zdjął nijako zasłonę z oczu tym wszystkim, którym dawna wieś kojarzyła się z wytwornym dziedzicem, pięknym dworem i rumianymi chłopami ,którzy w lipcowym słońcu żniwowali wśród złotych łanów.

Chłop dla dziedzica był częścią inwentarza; miał status niższy niż krowa, koń czy pies przy budzie.
Miał pracować i nie skarżyć się, nie oczekiwać, nie prosić o nic. Był elementem służącym do pomnażania majątku swojego pana. Wykorzystywanym i upodlonym,
zepchniętych poza człowieczeństwo. Ubezwłasnowolnionym.
Podobny "do zwierza niż do człowieka".
Dzięki chłopom dziedzic się bogacił, podróżował, jadł do syta, kształcił dzieci.
Gdyby nie chłopi to dziedzic pierwszy umarłby z głodu.
Fragment z książki, "zagadka ludowa" z XVI wieku.
" O co chłopi najwięcej Boga proszą?
O konie do jeżdżenia, bo gdyby ich nie było, jeździliby zmienianie na chłopach".

Nie mniej niż szlachta- chłopów wykorzystywali księża. Kościół posiadał ogromne majątki ziemskie.Na olbrzymią skalę korzystano tam z pańszczyzny .
Kościół na równi ze szlachta wykorzystywał chłopów, i to "w imię Boga".
Uciskany chłop nie tylko odrabiał pańszczyznę, ale też płacił niezliczone podatki: czynsze, daniny, dziesięcinę, pobory. I na rzecz pana i na rzecz plebana.
Kościół kazał płacić sobie bardzo wysoko za posługi: chrzest, ślub, pogrzeb.
Dochodziło do takich wynaturzeń jak dzikie pochówki w lesie, bo chłop nie mógł uzbierać odpowiedniej sumy na pogrzeb.
Kolejne kwestie o które autor przytacza:
sądy sprawowane przez dziedzica,
przemoc fizyczna wobec chłopów ,
wykorzystywanie seksualne kobiet,
przymusowe kojarzenie małżeństw,
utrzymywanie w ciemnocie (brak edukacji),
rozpijanie w karczmach,
sprzedawanie chłopów do innych folwarków.
"Żałosne warunki życia, permanentna nędza, głód, izolacja, nieleczone choroby i codzienna, nieprzerwana praca ponad siły"- fragment z książki, który może posłużyć za właściwe określenie pańszczyzny.

Kiedy na rynku wydawniczym pojawiła się książka "Pańszczyzna" od razu w mojej pamięci odżyło wspomnienie z dzieciństwa .
Wstrząsające wrażenia po lekturze szkolnej "Janko Muzykant".
Biedny, wiejski chłopiec okrutnie pobity (zmarł na skutek pobicia po kilku dniach) za ...

Rozwiń Zwiń

Książka w pięknej szacie graficznej. Dużo zdjęć, ilustracji.
Obrazy, rzeźba nigdy nie były w zasięgu moich zainteresowań. Nie znam się na sztuce i nie mogę się wypowiadać, ale jestem bardzo zadowolona z tej lektury.
Obszerna pozycja, historia dwudziestu kobiet- artystek (począwszy od XVIII wieku). Często zapomnianych, zepchniętych na margines sztuki. Wypartych przez mężczyzn.
Kobiet obdarowanych wielkim talentem ale i obciążonych różnymi przeciwnościami losu. Biedą, zdradą, wojną,patriarchalnym traktowaniem.
Od wielkich sukcesów, bogactwa, uznania po samotną starość, wegetację, choroby ciała i duszy.
Książka Sylwii Zientek to złożony należny im hołd!

Serdeczne podziękowania za spotkanie autorskie 14.05.2024 w Muzeum Żydów Mazowieckich w Płocku

Książka w pięknej szacie graficznej. Dużo zdjęć, ilustracji.
Obrazy, rzeźba nigdy nie były w zasięgu moich zainteresowań. Nie znam się na sztuce i nie mogę się wypowiadać, ale jestem bardzo zadowolona z tej lektury.
Obszerna pozycja, historia dwudziestu kobiet- artystek (począwszy od XVIII...

Rozwiń Zwiń

Z dzieciństwa pamiętam przede wszystkim klasyków:
Bracia Grimm ( Jaś i Małgosia, Kopciuszek),
Andersen (Calineczka, Brzydkie kaczątko),
Perrault (Śpiąca królewna, Kot w butach).

Nie znałam bajek Oskara Wilde'a.
Zapoznałam się z Jego dorobkiem dopiero teraz i dziwię się ,że Jego bajki są szerzej nieznane polskiemu Czytelnikowi. Oprócz jednej pozycji wydawniczej nie znalazłam więcej książek dla dzieci z Jego bajkami.

Polecam szczególnie bajki "Szczęśliwy książę" i "Olbrzym -Samolub".
Bajki z morałem , do pogłębionej refleksji. Zarówno dla dzieci i dorosłych

Z dzieciństwa pamiętam przede wszystkim klasyków:
Bracia Grimm ( Jaś i Małgosia, Kopciuszek),
Andersen (Calineczka, Brzydkie kaczątko),
Perrault (Śpiąca królewna, Kot w butach).

Nie znałam bajek Oskara Wilde'a.
Zapoznałam się z Jego dorobkiem dopiero teraz i dziwię się ,że Jego bajki są ...

Rozwiń Zwiń

Egzemplarz, który wypożyczyłam został wydany w 1981 roku; starszy ode mnie.
Antologia zawiera wiersze kilkudziesięciu poetów.
Od klasyków: Tuwim, Brzechwa, Konopnicka, Porazinska ,
po twórców nieznanych: Stefania Szuchowa, Janusz Minkiewicz, Lech Pijanowski i wielu, wielu innych.
Ten zbiór wierszy to wehikuł czasu do mojego dzieciństwa. Zapomniane wiersze z okresu przedszkola . I utwory zupełnie nieznane, dopiero odkryte.
Polecam i małym i dużym czytelnikom.

Egzemplarz, który wypożyczyłam został wydany w 1981 roku; starszy ode mnie.
Antologia zawiera wiersze kilkudziesięciu poetów.
Od klasyków: Tuwim, Brzechwa, Konopnicka, Porazinska ,
po twórców nieznanych: Stefania Szuchowa, Janusz Minkiewicz, Lech Pijanowski i wielu, wielu innych.
Ten zbiór...

Rozwiń Zwiń

Byłam sceptyczna gdy zaproponowano mi tą książkę do przeczytania.
Wyobrażałam sobie ,że będzie to powieść oparta na faktach z przerysowanym tłem, wymyślonymi dialogami tworzonymi na siłę na potrzeby fabuły.
Przyznaję, pomyliłam się.
Miło się zaskoczyłam.
Książka jest naprawdę dobra, mądra, piękna.
Oszczędna w dialogi, bez zbędnych ozdobników.
Autorka w wielu momentach przeciwstawia sobie Stanisławę Leszczyńską i Josefa Mengele.
Ona- anioł który przyjmuje nowe życie ,
on- potwór który życie odbiera.
O Niej pamiętały kobiety, którym pomogła urodzić. Zapamiętała Ją Historia.
On chował się po wojnie jak szczur; jak zwierzę do cech którego chciał zredukować więźniów obozu.

To książka nie tylko o Położnej. To także książka o kobietach ciężarnych w obozie, o ich dzieciach.
O doświadczeniach Holocauście, który nosi się w sobie całe życie.

Byłam sceptyczna gdy zaproponowano mi tą książkę do przeczytania.
Wyobrażałam sobie ,że będzie to powieść oparta na faktach z przerysowanym tłem, wymyślonymi dialogami tworzonymi na siłę na potrzeby fabuły.
Przyznaję, pomyliłam się.
Miło się zaskoczyłam.
Książka jest naprawdę dobra, mądra,...

Rozwiń Zwiń

Od momentu ukazania się "Strażniki Słońca" minęły 3 lata. Warto było czekać na kolejną książkę Mai Lunde. Jak zwykle- nie zawiodła swoich czytelników. Ta Pisarka ma dar!

Piękna, wzruszająca historia. Niezwykle ważny temat oczami dziecka.
Wielki podziękowania za wątek niepełnosprawności. Jedna z bohaterek porusza się na wózku inwalidzkim.
Moje niepełnosprawne dziecko ( na wózku) ma w swojej biblioteczce ponad 200 książek .To dopiero pierwsza , której bohater jest osobą z niepełnosprawnością.
Głęboki ukłon za to!

Od momentu ukazania się "Strażniki Słońca" minęły 3 lata. Warto było czekać na kolejną książkę Mai Lunde. Jak zwykle- nie zawiodła swoich czytelników. Ta Pisarka ma dar!

Piękna, wzruszająca historia. Niezwykle ważny temat oczami dziecka.
Wielki podziękowania za wątek niepełnospr...

Rozwiń Zwiń